Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Μπισκοτοσοκολατόπιτα - Ένα τέλειο γλυκό σοκολάτας






Αναμφισβήτητα το φαγητό αποτελεί μεγάλη απόλαυση.  Λίγο όμως το στενό μας τζιν, λίγο το οτι κουραζόμαστε να ρουφάμε την κοιλιά μας πάνω από 2 λεπτά, λίγο το καλοκαίρι που δεν κρατιέται και φτάνει κάθε 12 μήνες μας κάνουν να απέχουμε συχνά από αυτό το είδος απόλαυσης. Σήμερα λοιπόν, απαλλαγμένη πλέον από κάθε μορφή ορμόνης, θα κάνω μια ωδή σε γεύσεις που όταν βρεθούν μπροστά μου θα τις απολαύσω και δεν θα σκεφτώ τίποτα. Ούτε διατροφή, ούτε στενό τζιν, ούτε ενοχές. Θα πέσω με τα μούτρα και θα ευχαριστήσω που ζω.  Πολλές από αυτές τις έχετε ήδη γευτεί, άλλες τις έχετε στα υπόψιν.

Λόγω αγάπης στα παγωτά θα αναφερθώ πρώτα σε αυτά. Είχα ακούσει για το παγωτό του Κωνσταντινίδη. Είχα επίσης ακούσει οτι το παγωτό σοκολάτας είχε βραβευτεί στην Ιταλία. Δεν περίμενα όμως να είναι το καλύτερο παγωτό σοκολάτας που έφαγα ποτέ! Νομίζω πως έχω πάθει εξάρτηση..πώς αλλιώς δικαιολογείται οτι κάθε φορά που βρεθώ σε κατάστημα του κάτω απο 5χλμ θα περάσω να πάρω παγωτό?? Ακόμα και αν πριν έχω φάει ολόκληρο γουρουνόπουλο και το μήλο μαζί! Δεν μπορώ να πω για τις υπόλοιπες γεύσεις του, αλλά για το συγκεκριμένο σας λέω..σηκωθείτε τώρα και πηγαίνετε για παγωτό σοκολάτα! Το ''τώρα'' το είπα να δώσω έμφαση, περιμένετε να τελειώσετε το άρθρο!!

Πριν 3 χρόνια βρέθηκα στο Μιλάνο για λίγες ώρες. Μαζί με τα αξιοθέατα που έτρεχα να προλάβω όσο το δυνατόν περισσότερα, πρόσεξα οτι υπήρχαν ατελείωτες ουρές έξω από παγωτατζίδικα. Το προσπέρασα λέγοντας...πφφφ υπερβολές. Στο δρόμο όμως μου κέντρισε το ενδιαφέρον οτι όλοι - μα όλοι- οι Ιταλοί κρατούσαν ένα παγωτό στο χέρι και πηγαίναν στις δουλειές τους. Από εργάτες με φόρμες εργασίας μέχρι καλοντυμένους με κοστούμια, από αστυνομικούς μέχρι καλλίγραμμα μοντέλα (!!) από ευκατάστατους μέχρι ηλικιωμένους και παιδιά.Οι καλλίγραμμες σκέφτηκα κάτι θα ξέρουν. Μήπως πρόκειται για μυστικό ομορφιάς??  Αποφάσισα λοιπόν να πάρω παγωτό. Και πήρα. Φουντούκι. Και έφαγα. Και δάκρυσα. Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι αυτό που έτρωγα υπήρχε πραγματικά. Και όμως υπάρχει. Όχι άδικα φημίζονται και πραγματικά θα οργανώσω ταξίδι ξανά στην Ιταλία με βασικό κίνητρο το παγωτό τους. 

Πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, σε ταξίδι αστραπή οικογενειακώς, αποφάσισα οτι έπρεπε να δοκιμάσω τα πολυφημισμένα τρίγωνα πανοράματος Ελενίδη. Ο Ελενίδης είναι ο δημιουργός του συγκεκριμένου γλυκού, ο μπαμπάς του. Όταν λοιπόν το δάγκωσα...κατάλαβα γιατί φημίζονται. Όχι άδικα. Άλλο το τρίγωνο πανοράματος και άλλο σκέτο τρίγωνο πανοράματος. Μεγάλη διαφορά και την έμαθα από την πρώτη μπουκιά. Τραγανό χειροποίητο (ναι χειροποίητο!!) φύλλο, κρέμα που δεν περιγράφεται, απλά μαγικό! Αξίζει να σημειωθεί οτι πρώτη φορά έφαγα ολόκληρο τριγωνάκι! Τι άλλο να πω...

Την διαφορά αυτή ανάμεσα σε γνήσιο και απομίμηση γλυκό τη βίωσα και στη Βιέννη. Την πρώτη μέρα κιόλας καθίσαμε στο cafe central για γλυκό και καφέ. Ο χώρος απερίγραπτος, τα γλυκά λαχταριστά και εννοείται παραγγέλνω Sacher torte. Μου άρεσε! Και μάλιστα πολύ. Αλλά έφαγα το μισό, που σημαίνει, ''οκ, σε δοκίμασα, καλή είσαι''. Μια μέρα πριν φύγουμε από Αυστρία αποφάσισα οτι παρόλη την κρεπάλη των ημερών θα στηνόμουν στην ουρά στο ξενοδοχείο Sacher για να δοκιμάσω την αυθεντική. Προτίμησα το μικρό τετράγωνο, ''κουμπί'' όπως το ονόμαζαν ίσα να πάρω μια γεύση και όχι να βαρύνω. Και αφού το δάγκωσα και άρχισα να λιώνει στο στόμα μου αναρωτήθηκα γιατί δεν αγόρασα ολόκληρη τούρτα...ή μάλλον ολόκληρη τη βιτρίνα???



Λίγο η αμνησία, λίγο η έλλειψη χρόνου ευνοούν την δημιουργία άρθρου ωδή Νο2. Οπότε πάω για το σημερινό γλυκάκι μας. Απόλυτα σοκολατένιο γλυκό που η σοκολάτα του ισορροπεί πάνω στο τραγανό μπισκότο και η γκανάζ που το καλύπτει έρχεται να το απογειώσει! Το εσωτερικό του παραμένει υγρό, κολλάει στο κουτάλι και αυτό το πετυχαίνουμε με το σωστό ψήσιμο. Για να σπάσω το μαύρο έβαλα λευκή σοκολάτα σε ξύσμα. Αν σας αρέσει βάλτε. Προσοχή όμως γιατί σε δεύτερη εκδοχή όπου έβαλα μπόλικα καρούλια λευκής σοκολάτας για το εφέ, βάρυνε το γλυκό και το έκανε αρκετά γλυκό!! Εδώ να σημειώσω πως από κανέναν δεν τα έχω πάρει για διαφήμιση. Ούτε καν all you can eat σε παγωτά. Ήθελα και τα ανέφερα. Άλλωστε, σκεφτείτε λίγο....αν είχα διαφήμιση από τον Sacher, εδώ θα ήμουν??? :P
Περιμένω τις δικές σας προτάσεις σε γεύσεις που θα με κάνουν να κλάψω! Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις..δεν υπάρχει περιθώριο θερμίδων ;)

Συνταγή του Διονύση Αλέρτα.



Υλικά :

Για το μπισκότο:
  • 160 γραμμ. μπισκότα digestive
  • 40 γραμμ. λιωμένο βούτυρο
Για τη γέμιση : 
  • 150 γραμμ. ζάχαρη
  • 180 γραμμ. αυγό (3 μεγάλα)
  • 120 γραμμ, κουβερτούρα
  • 150 γραμμ. βούτυρο
  • 80 γραμμ. αλεύρι κοσκινισμένο
Για τη γκανάζ :\
  • 100 γραμμ. σοκολάτα
  • 100 γραμμ. κρέμα γάλακτος

Εκτέλεση :

  1. Τρίβουμε τα μπισκότα στο μπλέντερ. Τα ανακατεύουμε με το λιωμένο βούτυρο καλά.
  2. Στρώνουμε το μείγμα μας σε φόρμα δαχτυλίδι ή τσέρκι με αποσπώμενο πάτο.
  3. Χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη στο μίξερ με το σύρμα μέχρι να φουσκώσει το μείγμα μας και να έχει την υφή κρέμας.
  4. Σε κατσαρολάκι σε πολύ χαμηλή φωτιά λιώνουμε το βούτυρο με την κουβερτούρα.
  5. Σταματάμε το χτύπημα και με μια μαρίζ - σπάτουλα ενώνουμε τα δυο μείγματα με πολύ απαλές κινήσεις από κάτω προς τα πάνω. 
  6. Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να απορροφηθεί.
  7. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160ο C με αέρα (βασικό!!) για 15' λεπτά. ( εξίσου βασικό!!!)
  8. Aφού κρυώσει το γλυκό μας ετοιμάζουμε τη γκανάζ.
  9. Σε κατσαρολάκι βάζουμε την κρέμα γάλακτος και μόλις πάρει βράση αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τη σοκολάτα.
  10. Ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν και καλύπτουμε το γλυκό.
  11. Διατηρείται και εκτός ψυγείου για πιο μαλακό αποτέλεσμα.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου